NFC: Jak działa komunikacja bliskiego zasięgu

NFC to skrót od „Near Field Communication” (komunikacja bliskiego zasięgu). Termin ten pojawia się najczęściej w kontekście smartfonów, ponieważ dzięki NFC można bezpiecznie dokonywać płatności bezdotykowych.

NFC umożliwia płatności bezdotykowe

Jak sugeruje termin „komunikacja bliskiego zasięgu”, w tej metodzie płatności najważniejsze jest, aby urządzenia potrzebne do przeprowadzenia transakcji znajdowały się blisko siebie.

• NFC to standard radiowy służący do bezprzewodowej transmisji danych. Trzy litery oznaczają „Near Field Communication”, czyli komunikację między dwoma elementami znajdującymi się blisko siebie.

• Szczególną cechą NFC jest to, że aby transmisja mogła nastąpić, oba urządzenia muszą znajdować się w odległości kilku centymetrów od siebie.

• Z tego wynika największa zaleta NFC: jest ona wyjątkowo bezpieczna przed podsłuchem z zewnątrz. Potencjalni sprawcy musieliby zbliżyć się do Ciebie na bardzo małą odległość, aby podglądać dane.

• Prędkość transmisji wynosząca 424 kbit/s jest wprawdzie niższa niż w przypadku Bluetooth, ale nadal wystarcza do wysyłania niewielkich ilości danych, takich jak linki internetowe, w ułamkach sekundy.

• NFC oferuje zatem szybki, prosty i stosunkowo bezpieczny sposób przesyłania danych za pomocą telefonu komórkowego bez narażania się na duże ryzyko związane z bezpieczeństwem, jak ma to miejsce w przypadku alternatywnych rozwiązań.

Obszary zastosowania komunikacji bliskiego zasięgu

NFC służy do przesyłania danych na krótkie odległości. Ponadto ta metoda płatności nadaje się przede wszystkim do rozliczania stosunkowo niewielkich kwot i jest wykorzystywana w obszarze „mikropłatności”. Również w Niemczech istnieje kilka instytucji, które oferują tę funkcję.

• W wielu supermarketach, takich jak Lidl, Aldi lub Rewe, można płacić za pomocą smartfona za pośrednictwem NCF. Wystarczy przyłożyć smartfon lub kartę kredytową z funkcją NFC do terminala, aby zapłacić za zakupy. Jest to bardzo bezpieczne i jeszcze szybsze niż tradycyjne metody.

• Technologia NFC jest również powszechnie stosowana w transporcie publicznym. Bezkontaktowe płatności i korzystanie z biletów cyfrowych z NFC są standardem w wielu miastach. Wystarczy przyłożyć smartfon lub kartę NFC do czytnika, aby wygodnie wsiąść i wysiąść.

• Niektóre firmy wykorzystują NFC do zabezpieczenia dostępu do budynków. Można użyć identyfikatora lub smartfona z funkcją NFC, aby otworzyć drzwi bez klucza lub karty chipowej.

• Technologia NFC jest również dość powszechnie stosowana do wymiany danych między smartfonami lub tabletami. Na przykład, jeśli zbliżysz do siebie dwa urządzenia z systemem Android wyposażone w chip NFC, możesz jednym kliknięciem przesłać dane, takie jak linki, dane kontaktowe, a nawet zdjęcia.

• Przesyłanie informacji za pomocą tagów NFC: możliwe jest również umieszczenie małych tagów NFC na plakatach reklamowych, dzięki czemu można następnie przekazać informacje, takie jak odpowiedni wpis w kalendarzu lub link do strony internetowej.

• W niektórych szkołach wyższych i na uniwersytetach studenci mogą płacić niewielkie kwoty za pomocą chipów NFC w swoich legitymacjach.

• Technologia NFC znajduje coraz szersze zastosowanie w elektronicznych dowodach osobistych i paszportach. Dzięki bezkontaktowej transmisji danych można szybko i bezpiecznie potwierdzić swoją tożsamość, na przykład w urzędach lub podczas kontroli granicznej.

• W inteligentnych domach technologia NFC służy do sterowania urządzeniami lub aktywowania scenariuszy. Dzięki temu można na przykład włączyć światło lub wyłączyć alarm, dotykając ramki drzwi za pomocą NFC.

• Smartwatche, urządzenia monitorujące aktywność fizyczną i inne urządzenia do noszenia są obecnie często wyposażone w NFC. Dzięki temu można dokonywać płatności zbliżeniowych, otwierać drzwi wejściowe lub wymieniać dane z innymi urządzeniami bez konieczności wyjmowania smartfona.

Jak działają tagi NFC?

Technologia NFC jest pochodną technologii RFID. Tagi NFC są w zasadzie tagami RFID. Jedyną różnicą jest to, że częstotliwość jest ściśle określona.

• RFID oznacza „identyfikację radiową”. W tym przypadku można rozróżnić aktywne i pasywne transpondery RFID.

• Najbardziej znany jest pasywny transponder RFID. Aby wejść z nim w interakcję, czytnik wysyła pole elektromagnetyczne. Chip RFID odbiera przesłaną energię za pośrednictwem anteny i może w ten sposób realizować otrzymane polecenia. W przypadku odczytu tagu RFID pole elektromagnetyczne nadajnika zostaje osłabione lub modulowany sygnał jest odbijany w przeciwfazie, dzięki czemu czytnik może odczytać zapisane informacje.

• Aktywne transpondery RFID są zazwyczaj wyposażone we własne źródło zasilania, dzięki czemu mają znacznie większy zasięg.

• Klasyczne (pasywne) transpondery RFID, które można znaleźć również w domach towarowych na ubraniach, posiadają antenę rezonującą przy częstotliwości 125 kHz. Możliwe są jednak również inne konstrukcje o innych częstotliwościach. Tagi NFC są zazwyczaj przystosowane tylko do częstotliwości 13,56 MHz. Większość smartfonów umożliwia odczyt i zapis tych tagów.

Bezpieczeństwo NFC

Krótki zasięg NFC zapewnia ważną zaletę w zakresie bezpieczeństwa: komunikacja odbywa się tylko wtedy, gdy urządzenia znajdują się bardzo blisko siebie. Dzięki temu próby podsłuchu z daleka są praktycznie niemożliwe.

• Ponadto w płatnościach NFC stosuje się obecnie uwierzytelnianie biometryczne, takie jak odcisk palca lub rozpoznawanie twarzy. Procedury te gwarantują, że tylko Ty możesz autoryzować płatności.

• Powszechnie stosuje się również tokeny dynamiczne. Urządzenie NFC generuje dla każdej transakcji unikalny kod, który nie jest ponownie wykorzystywany. Dzięki temu dane płatnicze pozostają chronione.

• Transponder RFID nie zapewnia jednak stuprocentowego bezpieczeństwa: w Internecie można znaleźć wiele urządzeń, które umożliwiają wykonanie kopii zeskanowanego tagu RFID. Jednak w przypadku klasycznych pasywnych chipów RFID urządzenie kopiujące musi znajdować się bardzo blisko chipa: niezauważona kradzież danych jest zazwyczaj niemożliwa.