10
Różnica między księdzem, kapłanem i pastorem nie jest zbyt duża. Wszyscy trzej są duchownymi służącymi w kościele chrześcijańskim.
Ksiądz, kapłan, pastor: czy jest między nimi różnica?
Istnieje różnica między księdzem, pastorem i kapłanem. Związana jest ona głównie z wyznaniem i regionalnym użyciem języka.
- Ksiądz jest znany zwłaszcza w Kościele katolickim, ale także w Kościele prawosławnym. Święcenia kapłańskie są udzielane przez biskupa i uważane są za święty sakrament. Tylko ksiądz, który otrzymał święcenia, może sprawować Eucharystię w Kościele katolickim.
- W wierze katolickiej księdzem nazywa się kapłana, który prowadzi własną parafię. W kościele ewangelickim księdzem nazywa się ogólnie wykształconego duchownego, który pełni służbę kościelną. Księża ewangeliccy nie muszą zatem koniecznie kierować parafią.
- W wierze ewangelickiej studenci teologii muszą po ukończeniu studiów i odbyciu stażu zostać wyświęceni. Wraz z święceniami wstępują do służby kościelnej i mogą jako pastorzy głosić kazania, chrzcić, udzielać ślubów i sprawować komunię.
- Termin „pastor” nie jest oficjalnym tytułem duchownych, ale pochodzi z łaciny i oznacza „pasterz”. W Kościele katolickim jest często używany jako synonim słowa „pastor” i oznacza księży, którzy kierują parafią.
- Termin ten jest używany w kościele ewangelickim, zwłaszcza w północnych i środkowych Niemczech. W innych regionach Niemiec, a także w Austrii i Szwajcarii, częściej używa się terminu „Pfarrer” (ksiądz).
Pfarrer, ksiądz, pastor: oto ich zadania
Również pod względem zadań pastorzy, księża i pastorzy nieco się od siebie różnią. Prawa i obowiązki duchownych są regulowane przez odpowiednie przepisy kościelne. W Kościele katolickim odbywa się to na podstawie prawa kościelnego, w kościołach ewangelickich na podstawie tzw. prawa duszpasterskiego.
- Wyświęcony ksiądz, czyli pastor w wierze katolickiej, może sprawować komunię świętą oraz sakramenty, takie jak chrzest i spowiedź. Zarządza parafią, prowadzi nabożeństwa i jest odpowiedzialny za duszpasterstwo. Ponadto ponosi odpowiedzialność duszpasterską za wspólnotę i głosi Ewangelię.
- Zadaniem pastora w kościele ewangelickim jest również przede wszystkim głoszenie słowa Bożego. Prowadzi nabożeństwa, sprawuje komunię świętą oraz udziela chrztów, bierzmowań i ślubów. W przeciwieństwie do kościoła katolickiego, w kościele ewangelickim również kobiety mogą pełnić tę funkcję. Ponadto pastorzy mogą zawierać związki małżeńskie.
- W wierze katolickiej ksiądz pełni rolę pośrednika między wiernymi a Bogiem. Jego zadania są bardzo podobne do zadań pastora. Również sprawuje sakramenty, opiekuje się wiernymi, kieruje wspólnotą i głosi słowo Boże, ponieważ jest to po prostu określenie księdza zarządzającego wspólnotą.
Pfarrer, Priester, Pastor: historyczne pochodzenie terminów
Terminy Pfarrer, Priester i Pastor oznaczają przywódców duchowych w różnych tradycjach chrześcijańskich. Ich pochodzenie sięga wczesnych wieków Kościoła, a ich znaczenie ewoluowało z biegiem czasu w zależności od wyznania i praktyk kościelnych.
- Termin „kapłan” wywodzi się ze starożytnego greckiego słowa „presbýteros”, które oznacza „starszy” i było używane jako tytuł urzędowy, na przykład dla przewodniczącego synagogi.
Z biegiem czasu w kontekście katolickim i prawosławnym rozwinęła się koncepcja kapłana jako wyświęconego pośrednika między Bogiem a wiernymi, odpowiedzialnego za sakramenty i duszpasterstwo.
- „Pfarrer” (ksiądz) pochodzi od „Pfarre” lub staro-wysoko-niemieckiego „pfarra”, co oznacza „okręg parafialny księdza”. Termin ten ma również swoje korzenie w języku greckim. „Pfarra” zostało bowiem zapożyczone z „paroiká”, co tłumaczy się jako „sąsiad”. Łacińskim odpowiednikiem jest „parochianus”. W dokumentach niemieckojęzycznych używano terminów „parherr”, „perer”, „pfarreherre” lub „pharrer”. W średniowieczu pastor stał się lokalnym przywódcą wspólnoty, ponoszącym zarówno odpowiedzialność administracyjną, jak i duchową.
- Łacińskim tłumaczeniem słowa „pastor” jest „pasterz”. Pierwotnie termin ten odnosił się ogólnie do przywódcy duchowego, który „opiekuje się” wiernymi. W Kościele katolickim termin ten był później często używany jako synonim słowa „pastor”, podczas gdy w kościołach ewangelickich, zwłaszcza w XVI wieku, stał się powszechny w odniesieniu do wyświęconych duchownych w wyniku reformacji.
