16
Ziewanie jest zaraźliwe. To fascynujące zjawisko zostało potwierdzone w badaniach naukowych. Dotyczy to nie tylko ludzi, ale także zwierząt.
Ziewanie jest zaraźliwe: tak wynika z badań naukowych
Badania pokazują, że zaraźliwe ziewanie jest ściśle związane z empatią.
- Badania przeprowadzone przez Uniwersytet w Pizie wykazały, że ziewamy przede wszystkim wtedy, gdy czujemy emocjonalną bliskość z osobą ziewającą. Najczęściej zdarza się to w przypadku członków rodziny, a następnie przyjaciół. Rzadziej ziewamy w obecności znajomych, a najrzadziej w obecności nieznajomych. Czynniki takie jak płeć lub narodowość nie mają tu znaczenia.
- Dzieci rozwijają zdolność do zaraźliwego ziewania mniej więcej od czwartego roku życia. Zbiegło się to w czasie z rozwojem umiejętności społecznych i empatii. Odpowiedzialne za to są tak zwane neurony lustrzane w mózgu. Te komórki nerwowe aktywują się, gdy obserwujemy innych.
- Neurony te są również ważne dla innych zachowań. Wspomagają one rozumienie sygnałów społecznych. Dlatego mamy skłonność do naśladowania nie tylko ziewania, ale także emocji.
- Czas trwania ziewania jest związany z wielkością mózgu. Ludzie ziewają średnio przez 6,5 sekundy, a myszy tylko przez 0,8 sekundy. Wyniki te uzyskał w badaniu „Yawn duration predicts brain weight and cortical neuron number in mammals” (Czas trwania ziewania pozwala przewidzieć masę mózgu i liczbę neuronów korowych u ssaków) pod kierownictwem Andrew Gallupa z Uniwersytetu Stanowego w Nowym Jorku.
- Badanie „Ziewanie jako mechanizm chłodzenia mózgu”, również przeprowadzone przez Andrew Gallupa, sugeruje, że ziewanie pomaga utrzymać mózg w temperaturze roboczej.
- Zaraźliwe ziewanie nie ogranicza się tylko do ludzi. Szympansy i inne naczelne również ziewają, gdy widzą swoich pobratymców. Nawet psy reagują na ziewanie swoich właścicieli. Świadczy to o silnej więzi emocjonalnej między ludźmi a ich zwierzętami domowymi.
Zaraźliwe ziewanie: znaczenie ewolucyjne
Naukowcy dyskutują różne hipotezy dotyczące ewolucyjnego znaczenia zaraźliwego ziewania.
- Jedna z teorii głosi, że we wczesnej prehistorii wspólne ziewanie synchronizowało nawyki związane ze snem. Kiedy ktoś z grupy ziewał, było to dla pozostałych sygnałem, że nadszedł czas na odpoczynek. W ten sposób grupa była jednocześnie czujna i gotowa do działania. Zwiększało to ochronę przed zagrożeniami.
- Inna hipoteza głosi, że zaraźliwe ziewanie zwiększa czujność grupy. Ziewanie powoduje krótkotrwałe przyspieszenie akcji serca i dostarcza mózgowi więcej tlenu. Prowadzi to do zwiększonej czujności. Kiedy jeden z członków grupy ziewał, inni mogli stać się bardziej czujni, co było korzystne w niebezpiecznych sytuacjach.
- Co ciekawe, istnieją różnice w podatności ludzi na zaraźliwe ziewanie. Osoby o wysokim poziomie empatii są bardziej skłonne do ziewania. Osoby z autyzmem lub innymi zaburzeniami, które wpływają na zdolność empatii, często mniej reagują na ziewanie innych.
